اهمیت "نوشتن چیزا"یی که تو سرم می گذره ان قد ناچیز به نظر می رسه که اهمیت خود اون چیزا رو پیش من زیر سؤال می بره.

 فقط این که... واژه ی گذرا هم با نهایت بی محلی به باورهای من، کنار واژه ی دروغ جا خوش کرد.

 اگه می شد این واژه ها (و امثالِ در راهشان)  طی نوعی فراموشی از ذهنم پاک شن...

 پ.ن. مدت ها بود که فک می کردم آرزو کردن یادم رفته... مثه این که نه هنوز.

نه خواهد و نه تواند قدم از قدم بردارد.